wybieg

wybieg
wybieg {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. -u {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ogrodzony teren dla trzymanych w zamknięciu zwierząt umożliwiający im swobodne poruszanie się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wybieg dla źrebaków. Słoń jest na wybiegu. Powiększyć wybiegi dla zwierząt. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'sprytny, podstępny sposób działania dla osiągnięcia zamierzonych celów; fortel, wykręt, sztuczka': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zręczny wybieg. Użyć wybiegów. Uciec się do chytrego wybiegu. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'podwyższenie, pomost, na którym modelki lub modele prezentują nowe stroje w czasie specjalnie organizowanych pokazów' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w lotnictwie: teren na końcu pasa startowego, na którym następuje zahamowanie samolotu w razie niezatrzymania się przed końcem pasa startowego' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_8}}sport. {{/stl_8}}{{stl_7}}'przestrzeń przy skoczni narciarskiej, na której po wykonaniu skoku narciarz kończy jazdę' {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • wybieg — m III, D. u, N. wybieggiem; lm M. i 1. «ogrodzony teren, zwykle przylegający do budynku inwentarskiego, na którym zwierzęta mogą swobodnie poruszać się na wolnym powietrzu» Wybieg dla źrebaków. Wybiegi dla zwierząt w ogrodzie zoologicznym. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • ПАДДОК — огороженная, открытая или с навесом площадка, примыкающая к конюшне, предназначенная для содержания лошадей на открытом воздухе (Болгарский язык; Български) оградена площадка кьм конюшня (Чешский язык; Čeština) paddock; výběh pro koně (Немецкий… …   Строительный словарь

  • fortel — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów «sprytny sposób pokonania trudności, osiągnięcia czego; podstęp, wybieg» Podejść kogoś fortelem. Użyć fortelu. Uknuć, wynaleźć fortel. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • kruczek — m III, D. kruczekczka, N. kruczekczkiem; lm M. kruczekczki 1. «wybieg, wykręt, rzadziej zawiłość, trudność» Kruczek adwokacki. Stosować kruczki. 2. reg. «pręt zakrzywiony na końcu; rodzaj haka» Żelazny kruczek …   Słownik języka polskiego

  • manewr — m IV, D. u, Ms. manewrwrze; lm M. y 1. «posunięcie, ruch, zwrot, obrót, np. jakiegoś pojazdu, wojska w celu zajęcia właściwej najdogodniejszej pozycji» Manewr oskrzydlający, okrążający. Zręczny manewr. Manewr okrętu, czołgu. Manewr żaglem.… …   Słownik języka polskiego

  • numer — m IV, D. u, Ms. numererze; lm M. y 1. «liczba umieszczana na czymś (rzadziej na kimś) oznaczająca kolejne miejsce rzeczy lub osoby, pozwalająca na odróżnienie rzeczy lub osób tego samego typu, o tym samym przeznaczeniu, funkcji itp., określająca… …   Słownik języka polskiego

  • padok — m III, D. u, N. padokkiem; lm M. i «ogrodzony teren (przy torze wyścigowym), po którym oprowadza się konie przed kolejną gonitwą; także ogrodzony wybieg lub pastwisko dla koni» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

  • podstęp — m IV, D. u, Ms. podstęppie; lm M. y «posunięcie, wybieg mające na celu zmylenie, oszukanie kogoś; podejście, fortel, zasadzka» Chytry, niecny, haniebny podstęp. Węszyć, wietrzyć, widzieć wszędzie podstęp. Użyć podstępu. Działać, zdobyć, osiągnąć… …   Słownik języka polskiego

  • sofizmat — m IV, D. u, Ms. sofizmatacie; lm M. y «rozumowanie pozornie poprawne, ale w istocie zawierające rozmyślnie utajone błędy logiczne; fałszywy dowód; potocznie: świadome dowodzenie nieprawdy, wykręt, wybieg» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • sztuczka — ż III, CMs. sztuczkaczce; lm D. sztuczkaczek 1. «sprawka, podstęp, fortel, wybieg; figiel, psikus» Adwokackie sztuczki. Nie próbuj żadnych sztuczek. Spłatać komuś sztuczkę. Dać się złapać na czyjąś sztuczkę. 2. «popis zręczności, umiejętności,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”